Wieża Eiffla

Paryż

Tworząc swoją słynną wieżę, Gustave Eiffel zademonstrował zarówno swój techniczny geniusz, jak i znakomite wyczucie rodzącej się estetyki ery przemysłu. Inżynierowie firmy Otis również muszą wykazywać się inwencją, znajdując nowe sposoby zaprojektowania systemów windowych wieży - nie tylko raz, ale dwa razy, w odstępie wieku. 

Francuzi po raz pierwszy zwrócili się do firmy Otis przed otwarciem wieży w 1889 r. Potrzebowali wówczas wind do północnej i południowej zakrzywionej kolumny, które przenosiłyby gości na drugi poziom, bez zaburzania ikonicznej sylwetki wieży. 

Stworzenie wind na pierwszy poziom było stosunkowo proste: kolumny były szerokie i proste na tyle, że dało się zastosować system konwencjonalny. Zainstalowanie wind na drugi poziom było jednak zupełnie inną sprawą, zważywszy na ostry łuk kolumn. Żadna francuska firma nie chciała się podjąć tego złożonego zadania.

Inżynierowie firmy Otis zaprojektowali dwie ogromne windy hydrauliczne, poruszające się na szynach kolejowych. Ogromne, wspaniałe maszyny same stały się atrakcją turystyczną. 

W latach 80-tych dwudziestego wieku, Francuzi ponownie zwrócili się do firmy Otis, tym razem z zadaniem przebudowania całego systemu wind w wieży w ramach szeroko zakrojonych prac renowacyjnych. 

Największe wyzwanie stanowiły windy prowadzące na szczyt. Inżynierowie firmy Otis zastosowali modelowanie komputerowe, aby przeanalizować trudności, w tym kołysanie się wież i wiatry, osiągające prędkość 62 mil na godzinę. 

Wynikiem ich pracy był radykalnie nowy system: windy Duolift™ poruszające się na najdłuższym dystansie, na jakim poruszała się do tej pory winda zainstalowana poza budynkiem - 160 metrów. Każda winda składa się z dwóch kabin, które stanowią dla siebie przeciwwagi: gdy jedna porusza się w górę, druga zjeżdża w dół.

Ocynkowane liny i urządzenia odladzające umieszczone na kabinach, pozwalają windzie pracować przez cały rok, nawet w trudnych warunkach pogodowych.

Otis zmodernizował windy Duolifts w roku 2001.