Eiffel Kulesi

Paris

Gustave Eiffel en ünlü kulesini yaratırken hem mühendislik zekasını , hem de endüstri çağının yükselen estetiğine dair sıkı bir kavrayışı ortaya koymuştur. Otis mühendisleri aynı zamanda yenilikçi olmak ve kulenin asansör sistemlerini tasarlamada yeni yollar bulmak zorundaydı - sadece bir değil iki yüzyıllık bir arayla. 

Fransızlar kule 1889'da açılmadan önce ilk olarak Otis'in kapısını çaldı. Ziyaretçileri ikinci seviyeye taşımak için, kulenin simgesel silüetine müdahale etmeden kuzey ve güney kavisli sütunları için asansörlere ihtiyaçları vardı.

Birinci seviyeye çıkan asansörler inşa etmek nispeten basitti: Sütunların bacakları geleneksel bir sistem için yeterince geniş ve düzdü. İkinci seviyeye çıkan asansörler monte etmek ise, keskin kavisler bulunmasından dolayı farklı bir husustu. Hiçbir Fransız şirketi bu karmaşık işi üstlenmeye istekli değildi.

Otis mühendisleri, raylar üstünde giden iki devasa hidrolik halatlı asansör tasarladı. Büyük, güzel makinelerin kendileri turistler için bir cazibe haline geldi.

1980'lerde, Fransızlar bu sefer büyük bir restorasyon çalışmasının bir parçası olarak kulenin tüm asansör sisteminin yeniden tasarlanması için Otis'e gitti.

Kulenin tepesine çıkan asansörler en büyük zorluğu temsil ediyordu. Otis mühendisleri, aralarında kulenin salınımı ve saatte 62 mile ulaşabilen rüzgarların da bulunduğu pek çok güçlüğü analiz etmek için bilgisayar modellemesi kullandı.

Tamamen yeni bir sistem önerdiler: 160 metreyle bir asansörün açık havada aldığı en uzun mesafeyi kat eden iki Duolift™ asansörü. Her bir asansör, birbirinin karşı ağırlığı olarak görev yapan iki kabinden oluşmaktaydı: Bir kabin yukarı çıktığında diğeri aşağı iner.

Kabinlerin üstündeki galvanizli halatlar ve buzlanma önleyici cihazlar asansörlerin zorlu hava koşullarında bile yıl boyu çalışmasına olanak sağlar.

Otis 2001'de Duolift asansörleri modernize etti.